ست اسپری مایعات نافذ PFINDER PT آلمان (3 عددی)

نقد و بررسی : ست اسپری مایعات نافذ PFINDER PT آلمان (3 عددی)

ست اسپری مایعات نافذ PFINDER PT آلمان

دارای قدرت پاک کنندگی، نفوذ و آشکارسازی بسیار بالا

تست مایعات نافذ

آزمون مایعات نافذ (DP) که به آن آزمون نفوذ مایع (LPI) یا آزمون نفوذ (PT) هم می‌گویند، یک روش بازرسی بسیار کاربردی و کم‌هزینه است که برای بررسی عیوب سطحی در تمامی مواد غیرمتخلخل (فلزات، پلاستیک‌ها یا سرامیک‌ها) استفاده می‌شود. می‌توان مواد نافذ را به تمامی مواد غیرآهنی و آهنی اعمال کرد؛ اگرچه که برای قطعات آهنی ، آزمون ذرات مغناطیسی برای تشخیص عیوب زیرسطحی نیز استفاده می‌شود. از LPI برای تشخیص عیوب سطحی ریخته‌گری، آهنگری و جوشکاری، از جمله ترک‌های مویی، تخلخل سطحی، حفرات و ترک‌های خستگی در قطعات در حال کار استفاده می‌شود.

اصول تست مایعات نافذ

اساس تست مایعات نافذ DPI بر عملکرد مویرگی است، جایی که مایعی با کشش سطحی کم به ناپیوستگی‌های موجود در عیوب یک سطح خشک و تمیز نفوذ می‌کند. می‌توان ماده‌ی نافذ را به صورت غوطه‌ورسازی، افشانه‌ای و یا برس‌کاری به اجزای آزمایشی اعمال کرد. پس از آنکه زمان کافی از اعمال مواد نافذ گذشت، مواد نافذ اضافی حذف شده و از یک ظاهرکننده استفاده می‌شود. ظاهرکننده کمک می‌کند که مواد نافذ از عیوب بیرون کشیده شوند، به‌گونه‌ای که یک رد مرئی برای شخص بازرس قابل مشاهده می‌شود. بسته به نوع رنگ مورداستفاده که فلوئورسنت یا غیرفلوئورسنت (مرئی) باشد، بازرسی تحت پرتو فرابنفش یا نور سفید انجام می‌شود.

روش انجام تست مایعات نافذ به صورت زیر می باشد:

1- تمیزکاری اولیه:

سطح مورد آزمایش تمیز می‌شود تا هرگونه آلودگی، رنگ، روغن، گریس و یا هر مورد دیگری که روی آن است، حذف شود؛ این آلودگی‌ها می‌توانند مانع از رسیدن ماده‌ی نافذ به عیب‌ها شده و یا اینکه می‌توانند منجر به ایجاد نتایج نامرتبط و اشتباه شوند. برای انجام پاک‌سازی می‌توان از حلال‌ها، تمیزکاری قلیایی، چربی زدایی با بخار یا تمیزکاری با هوای فشرده استفاده کرد. هدف نهایی این مرحله، ایجاد یک سطح تمیز است که خشک و عاری از هر آلودگی باشد و سطح رویی نقص‌ها هم باز شود.

2- اعمال مواد نافذ:

سپس ماده‌ی نافذ (penetrant) به سطح قطعه‌ی مورد بررسی اعمال می‌شود. ماده‌ی نافذ معمولاً یک سیال دارای رنگ درخشان با قابلیت تر شوندگی بالا است. پس از اعمال ماده‌ی نافذ، “زمان ” به آن داده می‌شود تا بتواند به هر ناپیوستگی که وجود دارد رخنه کند (معمولاً 5 تا 30 دقیقه). زمان عمدتاً به ماده‌ی نافذ مورداستفاده، مواد مورد آزمایش و اندازه‌ی ناپیوستگی ‌های مورد جستجو بستگی دارد. همان‌طور که انتظار می‌رود، نقص‌های کوچک به زمان نفوذ بیشتری نیاز دارند. به دلیل ماهیت ناسازگار آن‌ها، باید مراقب بود که مواد نافذ بر پایه‌ی حلال روی سطحی اعمال نشود که می‌توان آن‌ها را با مواد نافذ قابل شستشو با آب مورد بازرسی قرار داد.

3- حذف مواد نافذ اضافی :

در مرحله‌ی بعد، مقدار اضافی مواد نافذ با استفاده از پاک کننده ها (Remover) از سطح موردبررسی برداشته می‌شوند. روش حذف به نوع ماده‌ی نافذ مورداستفاده بستگی دارد. استفاده از مواد قابل شستشو با آب، قابل‌حذف از طریق حلال‌ها، مواد چربی‌دوست پس از امولسیون سازی و یا مواد آب‌دوست پس از امولسیون سازی از گزینه‌های رایج هستند. امولسیون کننده‌ها بالاترین سطح حساسیت را دارند که به صورت شیمیایی با مواد نافذ روغنی واکنش می‌دهند و می‌توانند با یک اسپری آبی این مواد نافذ را حذف کنند.

هنگام استفاده از حلال‌های پاک‌کننده و پارچه‌ی بدون پرز، مهم است که ماده‌ی حلال به طور مستقیم به سطح مورد آزمایش اسپری نشود، به خاطر این که این کار می‌تواند مواد نافذ را از ناپیوستگی ها هم پاک کند.

اگر مواد نافذ اضافی به درستی حذف نشوند، هنگام استفاده از آشکارساز ممکن است پس‌زمینه‌ای در ناحیه‌ی مورد آشکارسازی باقی بماند که ناپیوستگی ‌ها یا عیب‌ها را پنهان کند. علاوه بر این، این امر می‌تواند باعث بروز علامت‌های اشتباه شود که شدیداً می‌تواند مانع از انجام درست و دقیق بازرسی شود. همچنین، حذف مواد نافذ اضافی حسب مورد می‌تواند در امتداد یک جهت، یا به صورت عمودی و یا به صورت افقی انجام شود.

4- اعمال آشکارساز:

پس از اینکه مواد نافذ اضافی برداشته شدند، یک آشکارساز سفید (Developer) به نمونه اعمال می‌شود. انواع مختلفی از آشکارسازها از جمله موارد زیر در دسترس هستند: آشکارساز تَر غیرآبی، پودر خشک، قابل تعلیق در آب و محلول در آب. سازگاری مواد نافذ (نمی‌توان آشکارساز محلول در آب یا قابل تعلیق در آب را با مواد نافذ قابل شستشو با آب مورد استفاده قرار داد) و شرایط بازرسی مواردی هستند که منجر به انتخاب نوع آشکارساز می‌شوند.

در صورت استفاده از آشکارساز تر غیرآبی (NAWD) یا پودر خشک، باید قبل از اعمال آن‌ها، قطعه‌ی نمونه کاملاً خشک شود؛ اما آشکارسازهای محلول و قابل تعلیق هنگامی مورد استفاده قرار می‌گیرند که قطعه‌ی مورد بازرسی هنوز هم از مرحله‌ی قبلی مرطوب است.

NAWD به صورت تجاری در قوطی‌های اسپری افشانه‌ای در دسترس است؛ و ممکن است در آن‌ها از استون، ایزوپروپیل الکل و یا یک محرک که ترکیبی از آن دو است استفاده شده باشد. آشکارساز باید یک پوشش نیمه شفاف و یکنواخت روی سطح ایجاد کند.

آشکارساز، مواد نافذ را از نقص‌ها به سمت سطح کشیده و علائم قابل مشاهده‌ای را ایجاد می‌کند که معمولاً با اسم bleed-out شناخته می‌شوند. هر محلی که bleed-out کند می‌تواند نشان‌دهنده‌ی محل، جهت و انواع احتمالی ناپیوستگی‌ها در سطح باشد. تفسیر نتایج و تعیین مشخصات نقص‌ها از علائم یافت شده ممکن است به آموزش و یا تجربه نیاز داشته باشد (اندازه‌ی نشانگر، اندازه‌ی واقعی نقیصه نیست).

5- بازرسی:

بازرس باید برای مواد نافذ مرئی، از نور مرئی با شدت کافی (معمولاً 100 فوت – کندل یا 1100 لوکس) استفاده کند. برای آزمون‌های انجام‌شده با مواد نافذ فلوئورسنت هم از تابش فرابنفش (UV-A) با شدت کافی (معمولاً 1000 میکرووات در سانتیمتر مربع) با سطوح نوری کم در محیط (کمتر از 2 فوت – کندل) استفاده می‌شود. بازرسی سطح مورد آزمایش باید پس از 10 تا 30 دقیقه زمان توقف انجام شود؛ این زمان به نوع مواد نافذ و آشکارساز مورد استفاده بستگی دارد.

بازرس می‌تواند هنگام استفاده از رنگ مرئی، نمونه را برای تشکیل نشانگرها مشاهده کند. مشاهده‌ی نشانگرها هنگام تشکیل آن‌ها می‌تواند امر مفیدی باشد، به خاطر اینکه ویژگی‌های bleed out، بخش قابل توجهی از تفسیر ویژگی‌های عیب را تشکیل می‌دهد.

6- پس از بازرسی:

معمولاً سطح مورد آزمایش پس از انجام بازرسی و ثبت ناپیوستگی‌ها، پاک‌سازی می‌شود، به خصوص اگر قرار باشد عملیات پوشش‌دهی پس از بازرسی صورت بگیرد.